Ονομάζονται "Suisse Secrets" και είναι το πιο πρόσφατο σκάνδαλο του ελβετικού τραπεζικού συστήματος.
Πρόκειται για τη διαρροή των στοιχείων 30.000 πελατών της τράπεζας Credit Suisse, που αποδεικνύουν ότι εγκληματίες μπορούσαν να ανοίξουν και να διατηρούν λογαριασμούς στην τράπεζα, ακόμα κι όταν η τράπεζα γνώριζε τη δράση τους.
Τα στοιχεία έδωσαν, πριν έναν χρόνο, στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung πληροφοριοδότης/ πληροφοριοδότες. Ακολούθησε έρευνα από την εφημερίδα με τη συνεργασία των Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP), The Guardian, The New York Times και Le Monde.
Μεταξύ των προσώπων που απολάμβαναν την ασφάλεια και μυστικότητα της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της Ελβετίας είναι άτομα που εμπλέκονται σε βασανιστήρια, διακίνηση ναρκωτικών, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, διαφθορά και άλλα σοβαρά εγκλήματα.
Τα στοιχεία των Suisse Secrets ξεκινούν από τη δεκαετία του 1940 και απλώνονται έως και την περασμένη δεκαετία. Πάνω από τα δύο τρίτα των διαθέσιμων λογαριασμών άνοιξαν μετά το 2000 και σύμφωνα με την έρευνα της SZ, πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα.
Credit Suisse: Ακριβοί μου πελάτεςΜεταξύ των προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση είναι:
- Το πρώην αφεντικό της Siemens στη Νιγηρία, Eduard Seidel, που έχει καταδικαστεί για δωροδοκία. Είχε κατά καιρούς έξι λογαριασμούς στην Credit Suisse. Σύμφωνα με στοιχεία του 2006, ένας από αυτούς έχει περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω των 54 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων - ποσό που είναι δύσκολο να εξηγηθεί με τον μισθό του στη Siemens. Όταν ρωτήθηκε, ο Seidel αρνήθηκε τις κατηγορίες, χωρίς να εξηγήσει από πού προέρχονται τα εκατομμύρια.
- Ένα άτομο που έχει καταδικαστεί στις Φιλιππίνες ως «δουλέμπορος».
- Ένας Αιγύπτιος που καταδικάστηκε για δολοφονία.
- Καρδινάλιοι που εμπλέκονται σε μια φερόμενη δόλια επένδυση σε ακίνητο στο Λονδίνο, ύψους 350 εκατομμύριων ευρώ και βρίσκεται στο επίκεντρο ποινικής δίκης.
- Ο Pavlo Lazarenko, ο οποίος υπηρέτησε ένα έτος ως πρωθυπουργός της Ουκρανίας (1997 -1998) πριν υποβάλει αίτηση για λογαριασμό στην Credit Suisse. Ένα μήνα αφότου οι πιέσεις των αντιπάλων ανάγκασαν τον Λαζαρένκο να ανακοινώσει την παραίτησή του, άνοιξε τον πρώτο από τους δύο λογαριασμούς του στην Credit Suisse. Στον έναν λογαριασμό βρέθηκαν 3,6 εκατομμύρια δολάρια.
- Η δικηγόρος Helen Rivilla, που καταδικάστηκε το 1992 για συνέργεια στο ξέπλυμα χρημάτων για λογαριασμό του δικτάτορα των Φιλιππίνων, Ferdinand Marcos. Παρόλα αυτά, μπόρεσε να ανοίξει έναν ελβετικό λογαριασμό το 2000, όπως και ο σύζυγός της, Antonio, ο οποίος αντιμετώπισε παρόμοιες κατηγορίες που στη συνέχεια αποσύρθηκαν.
- Ο πρώην επικεφαλής του χρηματιστηρίου του Χονγκ Κονγκ Ronald Li Fook-shiu που έχει φυλακιστεί για δωροδοκία.
- Μεγάλος αριθμός πελατών του Suisse Secrets προέρχεται από τη Βενεζουέλα, την Αίγυπτο, την Ουκρανία και το Τατζικιστάν - όλες χώρες όπου μέλη της πολιτικής ηγεσίας θεωρούνταν επανειλημμένα ύποπτα για διαφθορά.
Η ίδια η Credit Suisse απορρίπτει κατηγορηματικά τις κατηγορίες και υποστηρίζει ότι περίπου το 90% των επίμαχων λογιαριασμών έχει κλείσει. Μάλιστα, αναφέρει ότι το 60% αυτών έκλεισε πριν το 2015.
Το «μανιφέστο» του πληροφοριοδότηΑπό την πλευρά τους, ο πληροφοριοδότης/ οι πληροφοριοδότες, που παραμένουν ανώνυμοι, κατηγορούν για αθέμιτες πρακτικές όχι μόνο την τράπεζα, αλλά το νομικό πλαίσιο της Ελβετίας και καλούν τους πολίτες της Ελβετίας να αλλάξουν αυτό το καθεστώς μυστικότητας.
Μαζί με τα στοιχεία, έστειλαν μία επιστολή στην οποία εξηγούν τα κίνητρά τους:
«Πιστεύουμε ότι οι ελβετικοί νόμοι περί τραπεζικού απορρήτου είναι ανήθικοι. Το πρόσχημα της προστασίας του χρηματοοικονομικού απορρήτου είναι απλώς ένα φύλλο συκής που καλύπτει τον επαίσχυντο ρόλο των ελβετικών τραπεζών ως συνεργατών φοροφυγάδων» αναφέρει η επιστολή.
«Παρόλο που το CRS είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση προς την πρόληψη της φοροδιαφυγής, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες δεν καλύπτονται από αυτή τη συμφωνία. Επιπλέον, η απαίτηση αμοιβαιότητας του CRS επιβάλλει δυσανάλογη οικονομική και υποδομική επιβάρυνση στις αναπτυσσόμενες χώρες, διαιωνίζοντας τον αποκλεισμό τους από το σύστημα στο άμεσο μέλλον. Αυτή η κατάσταση επιτρέπει τη διαφθορά και απομυζεί τις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτές οι χώρες είναι αυτές που υποφέρουν περισσότερο από το κόλπο της Ελβετίας».
Και το κείμενο συνεχίζει:
«Την ευθύνη για αυτήν την κατάσταση δεν έχουν οι ελβετικές τράπεζες αλλά μάλλον το ελβετικό νομικό σύστημα. Οι τράπεζες είναι απλώς καλοί καπιταλιστές που μεγιστοποιούν τα κέρδη εντός του νομικού πλαισίου στο οποίο λειτουργούν. Με απλά λόγια, οι Ελβετοί νομοθέτες είναι υπεύθυνοι για τη δυνατότητα διάπραξης οικονομικών εγκλημάτων και —λόγω της άμεσης δημοκρατίας— ο λαός της Ελβετίας έχει τη δύναμη να κάνει κάτι γι' αυτό. Αν και γνωρίζουμε ότι οι νόμοι περί τραπεζικού απορρήτου ευθύνονται εν μέρει για την ελβετική οικονομική επιτυχία, πιστεύουμε ότι μια τόσο πλούσια χώρα θα πρέπει να έχει συνείδηση.»
Credit Suisse: Και πάλι στο «μάτι του κυκλώνα»Είναι η πολλαστή φορά που η ελβετική τράπεζα στοχοποιείται για τις πρακτικές.
Η Credit Suisse έχει εμπλακεί σε δεκάδες σκάνδαλα τις τελευταίες δύο δεκαετίες και έχει πληρώσει περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόστιμα. Το 2014, επλήγη με πρόστιμο ρεκόρ 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Για πρώτη φορά, η τράπεζα κλήθηκε να απαντήσει σε δικαστήριο στην Ελβετία επειδή λέγεται ότι βοήθησε ένα βουλγαρικό καρτέλ ναρκωτικών να ξεπλύνει χρήματα. Η Credit Suisse αρνείται τον ισχυρισμό.
Σύμφωνα με πληροφορίες της SZ, η Επιτροπή Οικονομικών της Γερουσίας στις ΗΠΑ διερευνά το ενδεχόμενο η τράπεζα να βοήθησε πολίτες των ΗΠΑ στη φοροδιαφυγή.